Interview in Goes, Provincie Zeeland.

Leuk dat ik je mag interviewen.
Wat is je Leeftijd?
46 Jaar

Hoe kom je aan de naam Debby?
Een speelse naam, een beetje kinderlijk daar houw ik wel van.

Op de website van Zonderstempel.nl staan een aantal interviews heb je die weleens gelezen?
Nee, niet dat ik weet.

Je bent transgender?
Ja, 100% transgender in het ziekenhuis hebben ze dat ook vastgesteld.
Je krijgt eerst een gesprek met een psycholoog.
Daarna krijg je ook schriftelijke vragen die ik moest invullen.
Dit gebeurd niet zomaar.
Mijn huisarts verwijs je ook door en je moet lang wachten op een oproep.
Ik was toen 20, ik ben nu 46.

De uitdaging
Ik ben zelfstandig naar vrouwenwinkels toe gegaan.
Niet via internet, Nee echt de fysieke winkels.
Ik mocht ook bh’s passen, er werd niet moeilijk gedaan om kleding uit te zoeken. Omdat ik open ben vonden de verkoopsters mij ook heel leuk. Zelf mocht ik zonder problemen naar de vrouwen wc’s toe omdat ik eerlijk ben zelfs in bepaalde Warenhuizen.

Het voelt ongemakkelijk dat ik niet in vrouwen wc’s werd toegelaten, zelfs ook weigeringen gehad om in de wc te komen. Ik ging met de bus en trein ook op pad eerst met koptelefoon op en daarna zonder muziek.
De kritiek was niet mals van mensen. Ook veel leuke en positieve reacties ontvangen.
Ik bloei op als je tegen mij zegt hoi leuk meisje zegt. Tegen een stootje kan ik wel.

Gebeurtenissen
Negatieve reacties schelden en zo.
Handtastelijkheid in het openbaar en mij bedreigd voelen.
Wat heb je hiermee gedaan?
Niks gewoon door lopen.

Weet je dat je ook aangifte kunt doen?
Dat heb ik nog nooit gedaan.
Waarom niet?
Ik denk daar niet over na, ik weet niet of dat ook kan.
Dat ik aan het korte eindje trekt.
Ik wist het niet.

Ben je bang voor de politie?
Nee, niet bang voor.

Transgender
Kleding, omdat ik meer in een verkeerd lichaam zit.
Ik heb een midden weg gekozen, om mij prettig te voelen.
Als je je wilt laten opereren,is hoe jonger hoe beter. Het is belanrijk er open over te zijn.
Ik heb niemand die achter mij stonden.
Mensen zien dat ik wel een vrouw ben.
Ik draag maatje 38.
Mijn voeten heb ik alleen niet mee, ik heb maat 46 of 47 dat hangt af welk merk.
Ik heb schoenen die zowel mannen als vrouwen kunnen dragen; deze weren getoond.
Ik heb twee keer mijn vrouwenkleding weggegooid.
Omdat het wel over ging.

Is het een straf van GOD?
Nee, het is niet de straf van God, dat was in het begin wel zo.

Mijn Begeleiding
De begeleiding heeft mij geholpen.
Hoe heeft de begeleiding jouw geholpen?
Ik had veel begeleiding.
Die wisselde nogal.
Tot ik een In gesprek kwam met een homoseksuele begeleider.
Doordat hij zelf homoseksueel is.
En ik werd gelukkiger.
Ik kon eindelijk mijzelf accepteren zoals ik nu bent.
Naar de stad toe loop ik gewoon.
Niet meer in rok of korte rok daar kijk ik wel voor uit.

Ben ik gelukkig in het leven?
Gelukkig is een groot woord.
Ik heb wel een eind aan mijn leven willen maken.
Nu gaat het een beter ook met mijn medicijnen.
In 1995 ben ik op de binnenvaart gekomen.
Daar droeg ik af en toe ook Pentys
De schipper deed er niet moeilijk over.
Het eerste rokje kocht ik in Maastricht.
Met de trein daar naar toe gegaan.
Ik zou mijn leven niet over willen doen; want dat betekend dat je niets hebt geleerd.

Advies voor andere transgenders.
Blijf bij jezelf.
Laat je niet zeggen wat een ander vindt hoe je moet leven.
Probeer dan ook hoeveel problemen je hebt met andere transgenders contact op te nemen.

Geschiedenis
Mij niet begrepen te voelen
Somatische klachten.

Mijn doelstelling!
Ik wil graag ervaringsdeskundige in de zorg worden.

Debby, dank voor dit interview
(Arnold Boekhoff)